Dank allen voor de complimenten: ik begin geloof ik steeds meer een eigen vorm te ontwikkelen en dat is wel grappig om te zien omdat ik het afgelopen jaar behoorlijk aan het zoeken ben geweest. Door dit project ben in inderdaad anders gaan nadenken over portretfotografie net zoals mijn vorige project me geholpen heeft om vrijer te worden in de compositie.
In antwoord op de vragen:
Ik heb de acht mensen tot nu toe gefotografeerd op de plek waar ik ze tegenkwam of in ieder geval daar niet ver vandaan.
Nummer één zat in zijn tuinhuis, twee was aan het werk in zijn tuin, drie kwam ik tegen op straat en heb ik gefotografeerd tegen een muurtje.
De tuinman op de zaak heb ik uiteraard ook in zijn werkomgeving gefotografeerd. Het meisje van de bar heb ik even mee naar de deuropening geleid omdat het binnen te donker was. De stratenmaker hoefde alleen maar te gaan staan etc.
Deze meneer kwam bij ons het bedrijf binnen lopen en nadat ik zijn vragen beantwoord had heb ik eenvoudigweg mijn vrijpostige vraag gesteld. De foto die ik hier geplaatst heb is niet degene die ik gekozen heb voor de serie. Na die foto heb ik hem gevraagd om aan de andere kant van de tafel plaats te nemen onder een lichtkoepel in het plafond. Wat blaadjes wit papier uit de printer op tafel neergelegd als geïmproviseerd reflectiescherm en gaan met die banaan. Nu zat de man met zijn rug tegen een witte muur en in deze bewerking heb ik een texture in de foto verwerkt en een vignet toegevoegd. Dat doe ik met de andere foto's niet: die moeten het echt hebben van de achtergrond zoals die is. Dat is overigens betrekkelijk risicoloos omdat er weinig achtergrond op staat en er veel wegvalt in de DOF. Vermoedelijk maakt dit dat de uitstraling van de foto's overeenkomsten vertoont.
Geen enkele foto is geflitst en dat ben ik eigenlijk ook niet van plan. Ik neem aan dat als ik iemand zo gek krijg dat hij/zij in een drukke winkelstraat ja zegt we even de luwte van een steegje op zoeken. Volgens mij is dat voor het model wat meer relaxed...
Vriendelijke groet, René