Ze zeggen wel eens: fotografen nemen risico voor een goede plaat.
Het bloed kroop vandaag waar het niet gaan kon en ben toch in de auto gestapt om wat foto`s te maken. Op zich is landschapsfotografie niet zo spannend ware het niet dat ik ook nog terug moest. Het weggetje naar het bos was voorzien van een bord "Géén gladheidsbestrijding" bovenaan het dijkje naar het toegangsweggetje naar het bos.
Na een leuke shoot van een uur of 2 door weer en wind, eigenlijk continue sneeuwend, moest ik ook nog terug.... Eerst hopend dat ik uberhaupt de lege en volgesneeuwde parkeerplaats afkwam met m`n zomerbanjes, daarna glibberend en glijend, stapvoets het toegangsweggetje tot het talud voor de locale N-weg (dijk) en toen flink gas erop om niet op het talud stil te vallen. Met een fraaie drift, een rallycoureur waardig, belandde ik eindelijk bovenop de dijk met normaal asfalt om vervolgens met 40km/h via de rijksweg terug te kruipen naar huis.
De bovenstaande quote kwam spontaan voorbij in gedachten
Een kleine selectie:
1:
2:
3:
4:
5:
Dit was eigenlijk voor het eerst dat ik met de 18-55WR bezig ben geweest, ook had ik nog nooit in deze weersomstandigheden gefotografeerd. Heb bewust het diafragma zo open mogelijk gehouden, aangezien alles handheld is gemaakt.
Ben benieuwd naar jullie meningen , tips en trucks zijn altijd welkom
Bedankt voor het kijken.
Grtz Jacco