Ik ben het met Cemi eens.
Ik vind het een leuke foto en dat is het ook.
Ik heb bewust nog geen commentaar gegeven.
Maar 250 mm voor een portret.... Nee, sorry, echt niet.
=> 1 De communicatie-afstand met het model wordt te groot

=> 2 en het hoofd wordt plat geperst.
(de klikklik-foto van Kees geeft daardoor een veel te sterke, onnatuurlijke vertekening te zien, jammer)De reflecties zijn weggehaald, maar één belangrijk manco is blijven staan:
De wang verspringt in de bril, wat vooral op de randen van het montuur goed te zien is.
En is ook lastig te herstellen. Ik heb iemand gefotografeerd met glazen -15 en kon alleen met rectouche het aller ergste wat verdoezelen.
ad 1: Door een kortere afstand tot je model - in dit geval je kind - kun je dat, ook
zonder door de camera te kijken, zien.
Oefen-kijk tip: Laat iemand met een bril tegenover je plaats nemen, trek de aandacht en laat die persoon langzaam het hoofd draaien.Door een kortere afstand tot het model comuniceer je beter en gemakkelijker en kun je zonder -al te - veel aanwijzingen het hoofd
zó laten draaien, dat dit verspringen van de wang in de bril wegvalt.
Een teletoeter van 250 mm is goed voor spontane foto's op een wat grotere afstand, maar niet voor een echt portret.
Daarvoor voldoet 55 mm tot 70 mm het best in APS-c. (~80 - 105 mm in kleinbeeld; ~ 150 - 200 mm op 6x6)
Ook korter is niet echt aan te bevelen, omdat dikke wangen dan echt bolle wangen (Knabbel-en-Babbel-effect) optreedt: Hamsterwangen.
En ook dat wil je je kind niet aandoen...
Jolanda,
Ik wens je veel plezier met - ook - deze vorm van fotografie.
Neem de tips mee en doe er je voordeel mee.
Groeten,
Ruurd