Het was tijd voor de bisschop van Maastricht zijn bad!
De oude non die het gewoonlijk deed was ziek en daarom was er een jonge non die voor haar moest invallen.
Zuster Magdalena, de jonge non, kreeg heel strenge instructies van de oude non: hoe warm het badwater moest zijn, en hoe de handdoeken vast te houden zodat ze de naaktheid van de bisschop niet zou zien!
Maar als ze het toch zou zien, moest ze maar heel hard bidden!
De volgende ochtend vroeg de oude non aan zuster Magdalena hoe het zaterdagavondbad was verlopen.
"Oh zuster", zei de jonge non dromerig, "ik ben gezegend en gered!!!"
"Gered? En vertel eens hoe dat is gebeurd!" zei de oude non.
"Wel, toen de bisschop in het bad zat, vroeg hij me om zijn rug te wassen! Ik vond dat een hele eer en deed het dan ook! Ik mocht dan ook zijn schouders en zijn borst wassen, en hij begeleide mijn hand toen naar beneden tussen zijn benen waar, naar hij zei, Onze Heer de Sleutel van de Hemel bewaart!"
"Is dat zo...?" zei de oude non koel.
Zuster Magdalena vertelde verder: "En de bisschop zei toen dat als de Sleutel van de Hemel in mijn slot past, dat de Poorten van de Hemel voor mij geopend zouden worden en dat ik eeuwig gezegend zou zijn, en gered om bij Onze Heer te mogen wonen! Toen moest ik het bad ingaan bij de bisschop en hij stak de Sleutel van de Hemel in mijn slot!"
"Is dat waarlijk zo?" zei de oude non ijzig.
"Ja," zei zuster Magdalena, "en eerst deed het pijn, maar de bisschop zei dat de weg naar gezegendheid soms pijnlijk kan zijn, maar dat daarna mijn hart met extase zou zwellen!
En inderdaad, dat gebeurde ook... Het voelde zooooooo goed om gered te worden!!!"
"De lelijke oude schavuit," zei de oude non, "aan mij heeft hij gezegd dat het de hoorn van de engel Gabriel was, en ik heb er 20 jaar op geblazen!!!!"