Het zeiktopic.

[Thoran]

[start gezeik]
21 november (mijn verjaardag) kreeg ik om 19:20 te horen van mijn vrouw dat ze niet meer verder met mij wou.

Na 14 jaar .. waarvan drie jaar getrouwd ...  kwam deze mededeling totaal onverwacht.
10 dagen later betrap ik haar met een collega van mijn werk ....

Ik woon tijdelijk weer terug bij mijn ouders .. waar ik enorm verwend word ...

Kerst 2014 mag voor mij wel voorbij zijn ....

Eind januari trek ik weer terug in mijn woning en ga ik beginnen aan een verbouwing van mijn leven ..

[/einde gezeik]

[Alwin]

Ook van mij sterkte toegewenst Mike.

[Albert]

Mike heel veel sterkte met je herstel en maken van keuzes.
Mocht je van gedachten willen wisselen stuur je maar een PB, iedereen verwerkt het op zijn eigen manier.

Ik ga nu verder in het goed nieuws topic.

Met dankbare groeten,
Albert

[Micha D.]

Albert, heel veel respect voor je verhaal, in de eerste plaatst dat je het hier plaatst, dat je zo open bent en ons ook wat leert (of mij in ieder geval). In de tweede plaatst respect voor het feit hoe je er mee omgaat, dat jullie inderdaad respect voor elkaar hebben.

Ik wens je veel sterkte en wijsheid de komende tijd.

[LennartKm]

Beide verhalen zijn erg rot om te lezen. Wel goed dat jullie allebei dit al onder woorden kunnen brengen en zo een deel van de pijn (ookal merk je dat misschien nu nog niet) weg kunnen schrijven.
Hoop dat jullie er allebei weer goed bovenop komen. De ene geestelijk en de andere lichamelijk. Sterkte allebei de komende tijd.

[PeterN]

Heb ik ook nog eens wat te zeiken: was ik begin dit jaar geopereerd voor blaaskanker, vond ik mijzelf vannacht om 02:00 na een leuke rit per ambulance terug op de hart-long afdeling van het MCA op verdenking van een lichte hartaanval. Volgende week nog een CT-scan met contrast van de kransslagaderen maar het ziet er naar uit dat ik met de schrik vrijkom. Diagnose: werkgerelateerde stressfactoren. Het kan niet op dit jaar...

Sorry newmikey2 dat ik, nadat je jou stoom hier kwam afblazen, nog even terug kwam op het bericht van Albert. Maar ik vond het nog nodig om op zijn antwoord te reageren. Dat wil niet zeggen dat ik jou problemen niet erg vind of zo, maar het kwam even zo ongelukkig uit.

Zoals ik in een eerdere reactie reeds melde, houd ik dit Zeiktopic normaal gesproken niet in de gaten, dus is mij al het leed dat je de afgelopen tijd zo te horen hebt meegemaakt, ontgaan. Maar zo te horen heb je het de afgelopen tijd ook behoorlijk voor de kiezen gekregen. Gelukkig dat je er waarschijnlijk met de schrik vanaf bent gekomen. Ik wens je bij deze een spoedig herstel toe.

Groeten,  Peter

[PeterN]

Beste Albert. Fijn dat je weer zo open op onze reacties reageerd. Het valt me in dit antwoord weer op, hoe goed jij je zelf kunt analyseren. Ook benoem je volgens mij een paar hele wezelijke dingen die erg belangrijk zijn in dit hele proces waar je nu in zit, zowel voor je zelf als voor een ander:

... Met een positieve insteek kun je veel ziektes overwinnen...,
...ik stond een dag voor mijn operatie ook nog een partij hout te klieven. Het is op dat moment goed om op deze manier de ziekte aan te kunnen, echter moeten we oppassen dat we dat niet te lang blijven doen en ontkennen dat we iets ergs onder de leden hebben...

Persoonlijk denk ik ook dat je door positief te blijven denken (misschien moet ik zeggen: jezelf een beetje voor de gek te houden) het genezingsproces, positief kunt beïnvloeden. Ik denk dat je de spijker op de kop slaat door aan te geven dat je op enig moment dat stukje 'je zelf voor de gek houden' overboord moet gaan gooien en moet overgaan naar het verwerken van deze aanslag op je lichamelijke- en geestelijke gezondheid. Waar dat punt van overgaan precies moet liggen is denk ik erg moeilijk te bepalen, maar jij hebt met je zelfanalyse wel opgemerkt dat je deze omslag moest maken en hebt dat zo te horen ook daadwerkelijk gedaan. Het positieve denken moet je in iedergeval niet overboord zetten. Ik zou zeggen dat je dan al een hele grote stap in de goede weg hebt gedaan.

Ik heb hele passages uit je antwoord weg gelaten, dat wil niet zeggen dat ik ze niet belangrijk vind, maar ik wilde graag de nadruk op de aangehaalde passages leggen. Ik wil je bij deze nogmaals danken voor het zo open brengen van je gedachten en gevoelens. Het lucht jou hart, maar ik ben er van overtuigd dat je hier ook andere mensen mee helpt.

Nogmaals, heel veel sterkte de aankomende tijd.

Peter

[newmikey2]

Heb ik ook nog eens wat te zeiken: was ik begin dit jaar geopereerd voor blaaskanker, vond ik mijzelf vannacht om 02:00 na een leuke rit per ambulance terug op de hart-long afdeling van het MCA op verdenking van een lichte hartaanval. Volgende week nog een CT-scan met contrast van de kransslagaderen maar het ziet er naar uit dat ik met de schrik vrijkom. Diagnose: werkgerelateerde stressfactoren. Het kan niet op dit jaar...

[ventaxian]

Dag Albert,

Met bewondering lees ik hoe je de dingen uit het hart schrijft. Ik herken zeker hoe de tijd voortschrijdt en er af en toe momenten zijn waarop iets wat toegedekt was, uit het menselijke binnenste tevoorschijn komt. Je laat het toe en zet het in perspectief. Knap. Veel sterkte en geluk.

(Fijn om zo off topic te zijn )
Groeten,

Ron

[Vulcan]

Albert, ik hou het kort. Ik vind je een moedig man: heel veel sterkte toegewenst en hopelijk gauw weer 100% gezond worden! 

Groeten, Carel :good:

[Albert]

Eigenlijk zijn er 2 problemen, onze relatie die al enkele jaren uit elkaar aan het groeien was en mijn ziekte, hoewel ze niet veel met elkaar te maken hebben zijn er toch raakvlakken.

Deel van mijn probleem is dat ik te weinig stil gestaan heb bij mijn eigen emoties. Ik kom uit een familie en een tijd van niet zeuren, schouders er onder en het komt wel weer goed. Mannen moeten sterk zijn en niet mokken, zeker niet huilen en de rest van de familie ondersteunen en je gezin er doorslepen. Met een positieve insteek kun je veel ziektes overwinnen, dat laatste is zeker waar en helpt denk ik wel, maar ik had (zo merk ik nu) zo graag eens potje hebben kunnen janken.
Voor mij zijn een aantal dingen heel duidelijk geworden, de basis = je moet dicht bij jezelf blijven, en daar ben ik teveel van afgeweken. Je eigen gevoelens en emoties niet (teveel) onderdrukken.

Alwin : ik ben vooral door het herstel veel gevoeliger en opener geworden, ik ben eerlijker naar mijzelf en naar anderen. Er zijn dingen die niet meer moeten, maar ook heb ik het gevoel dat dingen niet meer hoeven of niet meer wil. Ik spreek dat ook veel gemakkelijker uit dan vroeger en voel mij daar niet meer schuldig over. Hierdoor ervaar ik meestal een soort van rust die dan een heel gelukzalig gevoel met zich meebrengt. Natuurlijk zijn er ook dips, maar meestal herken ik die wil en geef mijzelf ook de ruimte om die even te hebben en zelfs te gunnen, ook dat is een emotie die je niet moet onderdrukken. Daarna kan ik mij redelijk snel weer op het spoor zetten en met volle energie weer aan andere dingen denken en doen.
Wat ik als heel prettig ervaar is het gevoel dat ik weer controle over mijn geest en lichaam krijg, dat was tijdens de ziekte en behandelingen helemaal weg, je werd geleefd en nu begin ik mijn eigen leef weer terug te krijgen. Ik ervaar dat als een geschenk en ga er ook zo mee om met alle emoties zowel positief als negatief.

Peter, ik denk dat jou kennis hetzelfde ervaart als ik, ik stond een dag voor mijn operatie ook nog een partij hout te klieven. Het is op dat moment goed om op deze manier de ziekte aan te kunnen, echter moeten we oppassen dat we dat niet te lang blijven doen en ontkennen dat we iets ergs onder de leden hebben, ik heb dat denk ik te lang gedaan, sterker nog ik begin het mij de laatste weken pas te realiseren en ben nu pas bezig met de verwerking daarvan.
Als ik op mijn site de blog lees die ik het afgelopen jaar geschreven heb, lees ik een verhaal wat hoofdzakelijk bedoeld was om anderen informatie en rust te geven en staat er weinig in over mijn angsten, lichamelijke en geestelijke pijnen. Dus houd je kennis in de gaten dat hij straks ook niet in het bekende zwarte gat valt.

Met vriendelijke groet,
Albert

[PeterN]

Beste Albert. Als het even kan kijk ik tussen de middag even naar wat foto's die op het forum zijn geplaatst. Vandaag viel jou foto van de roos met de rups op. De foto viel op doordat deze mooi, maar ook zo somber is. Via de begeleidende tekst kwam ik bij dit Zeiktopic terecht (dat me nog niet eerder opgevallen was). Wat je daar melde greep mij behoorlijk aan. Ik had het gevoel dat ik even op dit bericht moest reageren. Maar daar moest ik wel dan wel even rustig voor gaan zitten, want ik vind het wel moeilijk om hier op te reageren. Maar hieronder doe ik nu toch een poging.

Behoorlijk klote wat je de afgelopen jaren mee gemaakt hebt, zo met je vrouw en met je ziekte. En dat ook nog gelijkertijd. Ik ben echter wel blij te lezen dat jij en je vrouw elkaar wel blijven respecteren en jij weer aan de beterende hand bent. Wat mij ook erg trof, was hoe je schreef over de gevoelens/onzekerheden van de stoere patient. Ik heb deze ziekte helaas ook al een paar maal van dichtbij meegemaakt. En één van deze naasten was net zoals jij, een stoere patient. Hij zag zichzelf ook niet echt als patient en ging bijvoorbeeld op de fiets (12 km heen en 12 km terug) naar de bestraling. Ook hij liet niet merken dat hij tobte. Het is denk ik goed dat je er op wijst dat dit ook schijn kan zijn (en misschien ook altijd wel is). Al blijft het natuurlijk wel moeilijk om het er met die persoon dan wel over te hebben, want hij/zij zal het denk ik meestal op dat moment niet (voor zich zelf) willen erkennen. Maar dit wetende helpt ons misschien wel om zo'n persoon wel beter te helpen en te steunen.
Ook de oproep om uit te kijken er niet zelf aan kapot te gaan is denk ik een goede waarschuwing voor iedereen, al vraag ik me wel af wanneer je dat zelf in de gaten krijgt.

Ik wil afsluiten met te zeggen dat ik het heel erg stoer vind dat je je zelf zo bloot geeft. Stoer is misschien niet helemaal het goede woord maar een beter woord schiet me nu niet te binnen. Tevens vind ik het erg menslievend dat je ons zo op het juiste pad probeerd te zetten. Ik wens jullie beide heel veel sterkte toe de komende tijd.

Groet,  Peter

[Kees SC]

Goh Albert, wat een verhaal. Ik kan me jouw gevoel goed voorstellen. Ik realiseer mij (bijna) dagelijks dat ik vandaag leef en veel minder bewaar voor later. Ik schrijf dit op de verjaardag van Elvira (ze zou vandaag 55 hebben moeten worden) en haar ziekte en overlijden hebben van mij wat dat betreft een ander mens gemaakt.Gelukkig kan ik mijn leven weer delen en realiseer me dus terdege dat alles niet zo vanzelfsprekend is.
Het gevecht tegen de ziekte heeft bij jullie natuurlijk ook heel erg voorop gestaan, en andere dingen die er al speelden verdrongen. Vervolgens kwamen ze weer boven drijven. Maar de manier waarop jullie hier tegen gestreden hebben en de eigenwaarde die jij omschrijft moeten je wel het gevoel geven er alles aan gedaan te hebben om het tij te keren. Dat is ook heel veel waard! (mijn scheiding na 19 jaar samen verliep heel anders en daar heb je alleen maar verliezers bij). En je hebt gelijk dat je nog een heel (resterend) leven voor je hebt, net als je vrouw. En jij/jullie hebben gestreden om dat leven te hebben, dus dan moet je er ook het beste van maken. En als dat zonder elkaar is is dat triest, maar wel de werkelijkheid. En dan is het wel fijn als je op ene goede manier uit elkaar kunt en de gezamenlijke familie-momenten kunt delen.

Ik wens jou, en jouw vrouw, alle sterkte toe in deze weer moeizame tijd. Maar hulde voor de wijze waarop je dit verwoordt!

[Edzo]

Pfoe Albert, wat een verhaal. Je omschrijft het wederom heel "indrukwekkend" (weet niet of dat het juiste woord is).

Ik kan me voorstellen, dat als in een huwelijk één van beide iets overkomt, dit een behoorlijke impact heeft. Ik kan daar zelf over mee praten.
Zelf heb ik genetische aanleg voor trombose (eind 2011 geconstateerd) en mijn vrouw heeft vorig jaar door haar motorongeluk "niet aangeboren hersenletsel" opgelopen.
Ze heeft daar haar leven (en dus ook ons leven) drastisch op aan moeten passen. Sommige dingen gaan gewoon niet meer en daar heb je dan feitelijk allebei mee te leren omgaan (zij meer dan ik uiteraard).
Dit legt een aardige druk op hoe je daarmee en met elkaar om gaat. Soms groei je naar elkaar toe, soms zie je ook dat je daardoor juist uit elkaar groeit. Zeker als er toch al wat "barstjes" zijn.

Ik wens jullie in ieder geval veel sterkte en wijsheid toe en hopelijk (ondanks alles) blijven jullie op goede voet met elkaar. Al is het maar voor de kinderen.

[Alwin]

Sterkte met je dip Albert en het verder navigeren door je leven. Wat een verhaal ... :angel: Wat je ook wel eens hoort als mensen een (al of niet levensbedreigende) ziekte hebben is dat ze meer zingeving of sereniteit gaan ervaren. Is dat bij jou ook zo?

Bij mij ervaar ik veel zielenindrukken. Psychiaters noemen dat een vorm van schizofrenie (ben even hun exacte beschrijving kwijt). Ikzelf zie het als een pad dat mij tot een levensvervulling brengt, namelijk spiritueel genezer. Ben benieuwd of je daar iets mee kunt. Ik bedoel dat wat anderen bij mij als een chronische ziekte zien, ik door middel van een zingevingsproces tot iets anders interpreteer.

[OudjesEric]

Slik, dat is niet mis.
Albert wat goed dat je in staat bent je verhaal te delen, daar begint het vaak wel.
In mijn commentaar op je roos raadde ik naar de achtergrond, nu ik dit heb gelezen, snap ik je helemaal.
Veel sterkte in het verslaan van je dip en het weten waar je zelf naar toe wilt.

[Albert]

Laat ik ook maar eens een keer wat zeiken, mag wel eens.
Ons huwelijk liep al een tijdje erg stroef, ruim 2 jaar geleden ben ik een half jaar alleen gaan wonen en op een huis van een vakantieganger gepast.
Met veel praten en luisteren via Skype hebben we het toch weer samen geprobeerd, na een maand of wat kwamen de eerste barstjes weer en wij weer in dezelfde negatieve spiraal terecht.
Toen werd bij mij darmkanker geconstateerd en was het normaal dat we er samen voor zouden gaan. Ik heb een heel zwaar jaar achter de rug, zowel lichamelijk als geestelijk. Mijn vrouw heeft mij echt heel erg goed verzorgt, echter mijn gevoelens van angst, boosheid en verdriet delen heeft zij veel moeite mee. Ik ben mij daar dan ook voor af gaan sluiten en heb dat deel van het ziekteproces dan ook vrijwel alleen moeten doen. Ik neem haar dat niet kwalijk, maar het is geen basis om verder te gaan met ons oude leven. We hebben daar heel veel over gesproken, ook met een intermediair, maar we zijn er niet uitgekomen.
Zeker nu ik herstellende ben, meer energie krijg en realiseer dat ik een tweede kans in mijn resterende leven gekregen heb maar nog steeds niet helemaal de oude ben, gaan we toch ieder ons eigen pad zoals ze dat tegenwoordig zeggen. We hebben geen hekel aan elkaar en er is ook niemand anders in het spel geweest maar het leven is te kostbaar om het niet te leven met volle overtuiging.
We hebben een verleden van 40 jaar met elkaar, maar we hebben ook een gezamenlijke toekomst zijnde onze kinderen en mogelijk ook kleinkinderen dus we gaan met respect met elkaar om.

Het onderstaande is geen smeekbede om medelijden, maar iets om over na te denken als goede tip van een ervaringsdeskundige.
Voor degene die met een kankerpatient te maken hebben of krijgen in hun omgeving, het is een zeer eenzame ziekte die grote impact heeft op ieders gevoelens, dus ook als iemand dapper en opgewekt is kan hij nog erg veel verdriet, angst, onzekerheid, boosheid enz. hebben.
Ik heb erg veel lichamelijke en geestelijke pijn geleden van de behandelingen en was erg sterk dacht ik, zo uitte en presenteerde ik mij ook, ik voelde mij ook niet als kankerpatient, maar ik ben er nu wel achter dat ik meer aandacht aan mijn eigen emoties en pijn had moeten besteden, ik heb denk ik teveel aan anderen gedacht en mij niet goed gerealisseerd wat het mij persoonlijk allemaal deed.
Ook tijdens het verlies van enkele bekenden en medepatienten die deze ziekte helaas niet overleefd hebben, heb ik voor mijzelf te weinig aan rouwen gedaan en het verdriet weggestopt, ik mocht immers van geluk spreken want ik ben er nog en iedereen was ook blij voor mij, maar zo simpel is het allemaal niet.
Probeer elkaar te helpen en te steunen maar zorg dat je er zelf niet aan kapot gaat.

Met vriendelijke groet,
Albert

[Edzo]

Hier zat ik na mijn laatste akkefietje ook over na te denken .....
Op een neutrale plek afspreken gaat mij steeds beter in de oren klinken ....

Mee eens! Heb ook zo een paar "medelanders" thuis op bezoek gehad. Parkeerden een mega grote Mercedes op de oprit (die ik nooit van mijn leven kan betalen) en kochten een mobiele telefoon. Die ene gast betaalde met allemaal tientjes en de ander zei toen "dat doe je toch niet zo" en haalde een aantal € 50 biljetten uit zijn zak en rukte mij de kleine coupures uit de hand en stopte er een paar €50 biljetten in, waarna ze direct vertrokken........... Je kunt je voorstellen dat ik bij afrekenen in de supermarkt de weken erna even met samengeknepen billen stond..........
Gelukkig geen valse biljetten............. maar heb mijn lesje ook wel geleerd.

[LennartKm]

Hier zat ik na mijn laatste akkefietje ook over na te denken .....
Op een neutrale plek afspreken gaat mij steeds beter in de oren klinken ....

Dat is in de zeldzame gevallen dat ik wat van marktplaats koop ook de insteek. Ik spreek meestal af op een station waar een koffiecafé is.
Dan kun je onder het genot van een kop koffie rustig de apparatuur testen in een veilige omgeving.

[Thoran]

Bovendien beschikt deze gek over mijn adres en iemand die dit soort dingen uithaalt in zijn vrije tijd spoort naar mijn mening niet.

Hier zat ik na mijn laatste akkefietje ook over na te denken .....
Op een neutrale plek afspreken gaat mij steeds beter in de oren klinken ....

[BertHermans]

Als ik je kan helpen.......

een helpende hand is altijd welkom!

[OudjesEric]

Marktplaats valt onder een noemer waar veel sites onder vallen.
De regels zijn er meer voor de vorm, dan om echt te handhaven, helaas meer norm dan uitzondering.
Ik snap best dat het lastig is, en dat mensen zich snel weer opnieuw kunnen aanmelden, met nieuwe accounts.
Maar, zo jaag je wel goedwillende gebruikers van je site af en dat is niet slim...
 
Jammer dat je zo wordt opgelicht Berend, maar sommige mensen hebben blijkbaar niet veel beters te doen... 

[bbwijdieks]

mensen die bieden op je artikelen op marktplaats, mails sturen en dan een afspraak willen maken om daarna over te gaan in absolute radiostilte!  :no:

Van de week heb ik ook te maken gehad met een mafkees op marktplaats.

Deze persoon had op 3 verschillende spullen onder 3 verschillende namen een goed voorstel gedaan waarmee ik met alle drie de dingen akkoord ben gegaan.
Bij de één moest het verzonden worden en bij de 2 anderen ophalen: met andere woorden ik heb netjes mijn adres, mobiele nummer en bankgegevens doorgegeven.
Opeens werd er flink geboden op MP en er stroomde reacties binnen met elk een bod die 50 euro hoger was (heel toevallig).
Ik kreeg toen nog wat mailtjes, weer onder een andere alias (Leo), met een nog beter voorstel en kort daarna van diegene waarmee ik akkoord ben gegaan (AP), ik citeer:

Sorry, ik verwacht zeker niet dat u de hele dag achter de computer zit maar meestal antwoordt u redelijk snel op mail dus mijn vraag is of we een afspraak hebben....

Dat deze mailtjes zo kort achter elkaar kwamen vond ik wel zeer toevallig en ik heb dus mijn mailbox nog eens nagekeken.
En wat viel op: van alle biedingen en voorstellen waren de accounts allemaal 1 of 3 jaar oud! Dat kan geen toeval zijn!
Met andere woorden er werd gewoon een spelletje gespeeld dus heb ik voor de grap meegespeeld.
Ik ben ook akkoord gegaan met het voorstel van Leo en dat heb ik doorgestuurd naar AP (waar ik al een ovk mee had), puur en alleen om te kijken wat er dan zou gebeuren.
Dit resulteerde in een hoop gevloek en gespam wat later overging naar dreigementen dat hij dit zou melden bij Trosradar en allerlei verwijten dat ik mijn afspraken niet nakom etc.
Hij gaf later ook nog eens toe dat hij onder de naam Leo had geboden.............verstandig

Ik heb deze persoon lekker zijn gang laten gaan met mailtjes sturen etc. in de wetenschap dat dit tegen de gebruikersregels van marktplaats was.
Om een lang verhaal kort te houden, ik heb dit aangekaart bij marktplaats + een groot deel van het mailverkeer doorgestuurd als bewijs.
En het enigste wat ze doen is een aantekening maken van deze kwestie en dat terwijl er een flink aantal regels zijn overtreden.
Bovendien beschikt deze gek over mijn adres en iemand die dit soort dingen uithaalt in zijn vrije tijd spoort naar mijn mening niet.

Te gek voor woorden dat marktplaats dit gedoogd!   

[Kees SC]

mensen die bieden op je artikelen op marktplaats, mails sturen en dan een afspraak willen maken om daarna over te gaan in absolute radiostilte!  :no:

Als ik je kan helpen.......

[BertHermans]

mensen die bieden op je artikelen op marktplaats, mails sturen en dan een afspraak willen maken om daarna over te gaan in absolute radiostilte!  :no: