Discussie Portretfotografie

[WitteWeduwe]

Waar anvh op reageert is geen kwestie van een mening. En omwille van lezend publiek onwaarheden te plaatsen lijkt me een ernstige onderschatting van het lezende publiek.

[Jeroen_Cox]

@ Ruurd en anvh
jammer maar ik stelde bij dit topic bewust en doordacht de volgende regel op
 Het ging mij toen, en ook in dit geval niet om wie er gelijk heeft, maar mijn motto  met fotografie is inmiddels meer kennis is meer controle!

Waarom kunnen er geen verschil van opvattingen bestaan. door er een welles nietes spelletje van te maken blijven we weer op een zeikniveau hangen

[Jeroen_Cox]

Dat ligt aan je camera-hantering.
Hoe hou jij de camera vast?
Houd jij de linker hand boven of onder het objectief?
Ik wacht even op het antwoord, omdat ik denk, dat deze greep essentieel is bij handmatig scherpstellen, zeker bij zo'n klein _pokkezoekertje als op een DSLR. Wat is/was die van de MX en LX toch mooi...
_{Zelfs met een onooglijk model had je nog een prachtig zoekerbeeld :evil:}

onder

Ik vrees meer een beginnende vorm van schizofrenie... 

Nee dank je heb mn portie wel gehad het afgelopen jaar (no offence by the way)  :surrender:

[asplx]

Sorry Ruurd maar het klopt nu niet wat je zegt, je mag het zelf thuis uitproberen als je wilt.
Maak maar een foto vanaf hetzelfde punt met een normale lens en een groothoek, de vertekening zijn bij beide dan gelijk als je twee goed gecorrigeerde objectieven gebruikt.

Hier heb je een voorbeeldje met de foto van het witte huis, je kan daar schakelen tussen 4 lenzen 15mm Fisheye | 14mm | 17mm | 24mm
schakel maar tussen de laatste 3 en moet je eens kijken hoe erg die ramen vervormen.  
http://www.the-digital-picture.com/Reviews/Canon-EF-14mm-f-2.8-L-II-USM-Lens-Review.aspx
Je zeg dat een groothoek meer scherpte diepte heeft hier.
En ik begrijp niet dat de scherptediepte per persoon kan veranderen... "voor de meeste mensen"

Sorry, Stefan,
van dit soort ge-eikel wordt ik doodmoe.

We hebben het over portretfotografie en jij komt met een foto van een huis.
Dat jij niet snapt, dat een groothoeklens voor de een anders vertekent dan voor een ander, ligt toch echt aan jouw invoelings vermogen.

Met je geleuter maak je nou juist de meeste beginners volkomen in de war. Hou daar alsjeblieft mee op.
Ik ga die foto's van jou niet eens bekijken.

De meeste mensen, die beginnen te fotograferen, zien de verschillen tussen objectieven niet, alleen dat ze meer in de breedte laten zien, maar niet, dat er ook andere verschillen zijn.
Juist bij portret-fotografie zijn die andere verschillen doorslaggevend.

Dát is de vraag waarom het gaat en die Jeroen implicite gesteld heeft.

Als jij zelf, als fotografiestudent, dat onderscheid niet kunt maken, moet je gaan afvragen, waar je mee bezig bent.

De meeste mensen weten absoluut niet, dat de scherptediepte bij gelijke afbeeldingsgroote  met elk type objectief en gelijk diafragma gelijk is. Daar heb jij gelijk in.
Maar aangezien de meeste mensen daar zo niet mee omgaan, heeft het geen zin om dat hier op te rakelen. Hou dan alsjeblieft je mond erbuiten. Please...
Je hebt je zin en maakt een duiidelijk verhaal voor alle beginners tot een warboel. Gefeliciteerd. Het lukt je weer.

Goed.
Met o.a dit geleuter is m'n humeur weer tot ver onder het 0-punt gedaald.

IK kap hiermee en heb de notificatie uitgeschakeld.
Ruurd

[RonHendriks]

en voor de visueel ingestelden:

greetz,
Erik

Volgens mij gaat het hierbij wel om een Full Frame camera 1D en dus voor onze Pentax moet je deze vergelijking maken met de DA*50-135mm/f2.8 lens. Wat ook voor Pentax een echte portretlens is. Rede ook waarom ik graag een DA*135mm/f2.0 lens zou willen hebben.

[EviZ]

en voor de visueel ingestelden:

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=7MNvYqUymQc&NR=1&feature=fvwp[/youtube]

greetz,
Erik

[Anvh]

Het is het groothoek objectief dat de beelden uiteen trekt, niet het feit, of je er al dan niet met je neus bovenop hangt.

Sorry Ruurd maar het klopt nu niet wat je zegt, je mag het zelf thuis uitproberen als je wilt.
Maak maar een foto vanaf hetzelfde punt met een normale lens en een groothoek, de vertekening zijn bij beide dan gelijk als je twee goed gecorrigeerde objectieven gebruikt.

Hier heb je een voorbeeldje met de foto van het witte huis, je kan daar schakelen tussen 4 lenzen 15mm Fisheye | 14mm | 17mm | 24mm
schakel maar tussen de laatste 3 en moet je eens kijken hoe erg die ramen vervormen.  
http://www.the-digital-picture.com/Reviews/Canon-EF-14mm-f-2.8-L-II-USM-Lens-Review.aspx

Daar heb ik het in het hele stuk niet over gehad.

Je zeg dat een groothoek meer scherpte diepte heeft hier.
En ik begrijp niet dat de scherptediepte per persoon kan veranderen... "voor de meeste mensen"

Iedere soort objectief heeft bepaalde eigenschappen.
Een groothoek heeft een grote openinghoek.
Heeft ook een - voor de meeste mensen - grote scherptediepte.
Maar het ook een bepaalde vertekening.

[asplx]

Dit heeft niet direct met je objectief te maken maar met je perspectief.
Met een groothoek sta je vaker dichterbij je onderwerp en dat veroorzaak die vertekening maar niet het objectief zelf.

Het is het groothoek objectief dat de beelden uiteen trekt, niet het feit, of je er al dan niet met je neus bovenop hangt.

Ook is de scherpte diepte niet gekoppeld aan het aantal milimeters maar aan de vergroting, hoe groter de vergroting des te kleiner de scherptediepte zal wezen maar de Circle of confusion ("bokeh") zijn (meestal) wel groter met langere lenzen.

Daar heb ik het in het hele stuk niet over gehad.
Sterker nog: Ik heb het bewust weggelaten, om instappers in de portretfotografie niet meteen in de war te brengen.
Het verhaal van mij is al lastig genoeg voor menigeen. Maak het dan niet onnodig onoverzichtelijk...

[RonHendriks]

Dat heb ik ook 'geleerd' in enkele workshops 'studio-fotografie' die ik heb gedaan. Diafragma op F/8-F/11 en sluitertijd 1/125s en voor de (beperkte) scherptediepte een (lichte)telelens.

Tsja ik denk dat dit een redelijk veilige weg is voor scherpe studioportretten waarbij er geen belichtingsproblemen zijn samen met een studioset aangesloten op de sync-kabel. Wellicht dat f13 nog iets meer geeft.

Op f8 is mijn 85mm lens ook heerlijk scherp en dat is soms wel eens heel prettig.

[EviZ]

[...]
De enige vraag die mij nu nog even te binnen schiet is: kan iemand mij vertellen over het fotograferen tussen F 9-11, is dat dan meer een basis voor studio/flitsfotografie.. ik blijf die verdomde klok horen luiden, al zie ik nu een klein stukje van de klepel
[...]

Dat heb ik ook 'geleerd' in enkele workshops 'studio-fotografie' die ik heb gedaan. Diafragma op F/8-F/11 en sluitertijd 1/125s en voor de (beperkte) scherptediepte een (lichte)telelens.

Kortom, ook in (portret)fotografie zijn er meer wegen die naar Rome leiden. Laat je niet te veel leiden door dogma's, zou ik zeggen.

greetz,
Erik

[RonHendriks]

Hoeveel portret wil je hebben is natuurlijk ook een belangrijke vraag die ook zijn invloed heeft op zowel de werkwijze als bv de lenskeuze.

• Close-up portretten is over het algemeen dichtbij werken met een detailopname van het gezicht.
• Gezichtsportretten werken het best vaak op been redelijke dichtbij afstand en de genoemde brandpunten van 40-85mm werken uitstekend.
• Gezicht + torzo geven al wat afstand tot je onderwerp en afhankelijk van je werkruimte bepaald het dus mede je brandpunt.
• Dient een heel mens erop te staan dan wordt de afstand wat groter en de kortere brandpunten komen in beeld.
• Bij een duo, koppeltje of zo dan is de beeldvulling vaak wat eenvoudiger doordat de achtergrond minder aanwezig wordt omdat beide personen meer het beeld zullen vullen.
• Dient een groep (meer dan 2 mensen) in beeld gebracht te worden dan komen er aardig wat compromissen om de hoek kijken. Korte brandpunten als 21mm komen in beeld en vertekening zul je tot op zekere hoogte voor lief moeten nemen. Daarvoor is de aandacht ook verschoven van het individu naar het totaal en valt dat ook minder op.

Kortom een eenvoudige manier van werken is er ook niet.

Tsjonge zeg, ik praat toch het liefst met plaatjes erbij.

[JohnnieS]

Er staat niet voor niets achter de naam van Ruurd" Guru van Nederland  

een van de wijze mannen

[Corros]

Mooi verhaal, heb nog nooit op dit forum zo lang zitten lezen, zonder een foto tegen te komen

Ik sluit me bij Stefan (Anvh) aan wat betreft scherptediepte en brandpuntsafstand. Die twee hebben niet direct iets met elkaar te maken. Uiteraard wordt bij een lens met een groter telebereik de achtergrond meer uitervergroot wat het laat lijken of de scherptediepte kleiner is.

bewijs: http://corrosphotoblog.blogspot.com/2011/01/verhouding-brandpuntsafstand-en.html

[Anvh]

Wou wat een verhaal Ruurd, heel mooi!

Heel klein puntje van verbetering over een technische iets.

Iedere soort objectief heeft bepaalde eigenschappen.
Een groothoek heeft een grote openinghoek.
Heeft ook een - voor de meeste mensen - grote scherptediepte.
Maar het ook een bepaalde vertekening.
Een groothoek objectief trekt beelden U I T  E L K A A R: wat vooraan in beeld komt wordt GROOT afgebeeld, wat verder naar achter in beeld komt, wordt veel kleiner afgebeeld. Fotografeer een schip van onder de boeg op deze manier en de boeg hang over je heen. Dit effect staat dan ook bekend onder de naam: Boegefect.
De grote voeten op het strand worden op deze manier gefotografeerd.  

Omgekeerd trekt een teleobjectief alles lineair naar je toe: De afstand tussen jou en je model wordt kleiner, maar alles aan het model wordt ook platter. Een model met kleine borsten maak je niet blij, als je met een 250 mm kanon zo fotografeert. Heeft het model een zgn. mopsneus, dan vraag je je met zulk een objectief af, waarom ze een wrat boven haar mond heeft... Ook nu: Ruzie verzekerd.

Dit heeft niet direct met je objectief te maken maar met je perspectief.
Met een groothoek sta je vaker dichterbij je onderwerp en dat veroorzaak die vertekening maar niet het objectief zelf.
Ook is de scherpte diepte niet gekoppeld aan het aantal milimeters maar aan de vergroting, hoe groter de vergroting des te kleiner de scherptediepte zal wezen maar de Circle of confusion ("bokeh") zijn (meestal) wel groter met langere lenzen.

[asplx]

Kijk wie vraagt die krijgt wat, een heuse masterclass van Ruurd. Trouwens ik ben blij dat je met het "intermenselijke" begint voor mij zo vanzelfsprekend om daar mee bezig te zijn, (ik werk met mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag, en ben continu bezig met mensen "lezen"en daarbij mijn eigen interpretatie reflecteren. wat dat betreft mag ik wel zeggen dat intuïtie sterk ontwikkeld is.
Zonder daar mee bezig te zijn krijg ik trouwens ook niet de resultaten die ik wil. Je moet inderdaad zoals Ruurd zegt kunnen zien hoe iemand zich voelt, als ik daar een aanvulling aan mag toevoegen is nog te checken bij de persoon zelf, ik heb de indruk dat..... klopt dit dit zijn vaak ijsbrekers waarna er of een chemie ontstaat. of niet. en dat is dan ook zo.

Dit is zeeeer herkenbaar voor mij. Ik heb in het club- en buurhuiswerk gezeten en op verzoek van de direkteur van de overkoepelende stichting heb ik in het betreffen de buurthuis een fotogroep opgezet met alle voorzieningen als camera en doka.

Forceren is in de meeste gevallen een dikke no :no:
ik zeg expliciet in de meeste gevallen, soms kun je met forceren ook fotografisch mooie resultaten boeken, al is dat niet mijn stijl.

My 2 cents.

Dan dacht ik dat mijn techniek redelijk ontwikkeld was, maar gelukkig door te vragen ben ik hier Eyeopeners tegengekomen waarmee ik redelijk kan stoeien. Tot nu toe is de enige vaste brandpunt de M 50 MM1.7 zeer tevreden over alleen loop ik nog te lang te pielen met focussen. (mijn kids zijn te snel voor mijn MF technieken.)

Dat ligt aan je camera-hantering.
Hoe hou jij de camera vast?
Houd jij de linker hand boven of onder het objectief?
Ik wacht even op het antwoord, omdat ik denk, dat deze greep essentieel is bij handmatig scherpstellen, zeker bij zo'n klein _pokkezoekertje als op een DSLR. Wat is/was die van de MX en LX toch mooi...
_{Zelfs met een onooglijk model had je nog een prachtig zoekerbeeld :evil:}

Wat ik in ieder geval als uitdaging meeneem, is qua diafragma meer out of the box te denken, en ook niet onbelangrijk out of the zolderstudio en into the wild.
Ik ga er mee aan de slag heb nu 3 weken VAKANTIE.

Ik heb Buksbeest ooit het advies gegeven, klikjes te gaan tellen van de diafragmaring. Met jouw 1,7/50 is dat pefect mogelijk.
En dat doe je onder voetballen om je zenuwen af te reageren en vervolgens op de WC met het ligt uit en je telt het aantal klikjes tussen beide uitersten van je diafragma.
Werkt zeeeeer rustgevend en bevordert daarmee de stoelgang :cheer:

Even uitgaande van de diafragma-schaal: De 1,7/50 mm heeft een diafragmaschaal met inklikken op halve diafragma-waardes: _{(m.u.v. de waarde tussen 16 en 22)}

1,7  2,0   2,4  2,8  3,5  4,0  4,5  5,6  6,3  8,0  9,6  11,0  13,0  16,0  22,0
Klik:
 0      1      2     3     4     5     6     7     8     9    10    11     12     13     14

Door dit van buiten te leren tot je er nachtmerries van krijgt, kun je in een volledig verduisterde ruimte, dus ook in het donker op de WC, bepalen, op welke diafragma-waarde het objectief staat ingesteld. En dan zijn nachtmerries verdomd handig: Je ziet ze toch :cheer:

Als je dit volledig eigen hebt gemaakt, dan ben je van dat geduvel af: Je stelt je diafragma in op het "Fingespitzengefühl" en houdt je oog achter je zoekerd en geconcentreerd op wat er vóór je gaande is. En je kijkt dus alleen nog ter controle op de diafragma-ring.
En ook in dát opzicht heb ik kritiek op de huidige DSLR's: Op meerdere camera's had Pentax een ingespiegelde diafragmawaarde in de zoeker. Helaassssss, ook dat is niet meer....... 


3 opmerkingen:
1: Dit is het voordeel van een objectief met diafragma-ring; heb je een A-objectief, zet het dan niet op A.
2: Om een nóg helderder zoekerbeeld te krijgen, kun je overwegen om een 1,4 objectief aan te schaffen.
3: een alternatief voor de 1,7/50 is de 1,8- of 2,0/55, die voor een paar tientjes te koop zijn op MP.

De enige vraag die mij nu nog even te binnen schiet is: kan iemand mij vertellen over het fotograferen tussen F 9-11, is dat dan meer een basis voor studio/flitsfotografie.. ik blijf die verdomde klok horen luiden, al zie ik nu een klein stukje van de klepel

Ik vrees meer een beginnende vorm van schizofrenie...  

Enne last but not least allemaal  bedankt voor de input. tot zover, want ik verwacht nog veel van dit topic
GR Jeroen

Terecht.
Ik hoop, dat ik hiermee de geachte en gewaardeerde lezer m/v een beetje op weg help en dat niet iemand zich laat afschrikken door de veelheid aan tekst en termen.

Inmiddels ben gaan denken over het opzetten van een workshop hierover.
Lezen is één, doen is twee en een beetje hulp daarbij is wel eens prettig.
Ik heb fotografie gedaan met pubers uit een achterstandswijk, studenten aan de Sociale Academie en geestelijk gehandicapten.

Dan moet een stelletje Pentax-adepten toch ook aan het fotograferen te zetten zijn  

:evil: :evil:

Ik wens iedereen veel plezier.

Groeten,
Ruurd

[asplx]

Ontegenzeglijk waar, Carel.

Het is maar, waar je voor kiest.

Mijn werkwijze is MIJN werkwijze en geen wet van Meden en Perzen en óók niet alleen zaligmakend.

Het is mijn zienswijze en daar hoeft niet iedereen het mee eens te zijn.
Feiten zijn wel, dat:
 collega's mijn pasfoto's ervoeren als bijna-portretten
 ik het druk had met pasfoto's en nabestellingen daarvan en repro's

Ook het bewust zijn van de "angst", de stress die in je lijf rondgiert omdat je op de foto moet/gaat en het herkennen ervan bij het model door de fotograaf is ontzettend belangrijk.
Op het moment, dat de fotograaf m/v zich bewust is van de eigen stress in een vergelijkbare situatie, maakt het werken met modellen gemakkelijker en hanteerbaarder.
Als de fotograaf daarbij blijk geeft van het beheersen van zijn/haar apparatuur en niet staat te stuntelen, maar vrolijk en los uit de pols verder "knipt" geeft het model vertrouwen, waardoor het zich kan ontspannen.
En dan helpt een stomme opmerking om het ijs volkomen te doen smelten en de spanning te doorbreken.

Voorbeeld?
Als een klant mij vroeg: Waar moet ik gaan zitten, luidde het vaste antwoord: "Op je dooie gemak",
in het miden latend waar dat dan was.


Nou, dat was het dan weer even..

Groeten,
Ruurd

[Jeroen_Cox]

Kijk wie vraagt die krijgt wat, een heuse masterclass van Ruurd. Trouwens ik ben blij dat je met het "intermenselijke" begint voor mij zo vanzelfsprekend om daar mee bezig te zijn, (ik werk met mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag, en ben continu bezig met mensen "lezen"en daarbij mijn eigen interpretatie reflecteren. wat dat betreft mag ik wel zeggen dat intuïtie sterk ontwikkeld is.
Zonder daar mee bezig te zijn krijg ik trouwens ook niet de resultaten die ik wil. Je moet inderdaad zoals Ruurd zegt kunnen zien hoe iemand zich voelt, als ik daar een aanvulling aan mag toevoegen is nog te checken bij de persoon zelf, ik heb de indruk dat..... klopt dit dit zijn vaak ijsbrekers waarna er of een chemie ontstaat. of niet. en dat is dan ook zo. Forceren is in de meeste gevallen een dikke no :no:
ik zeg expliciet in de meeste gevallen, soms kun je met forceren ook fotografisch mooie resultaten boeken, al is dat niet mijn stijl.

Dan dacht ik dat mijn techniek redelijk ontwikkeld was, maar gelukkig door te vragen ben ik hier Eyeopeners tegengekomen waarmee ik redelijk kan stoeien. Tot nu toe is de enige vaste brandpunt de M 50 MM1.7 zeer tevreden over alleen loop ik nog te lang te pielen met focussen. (mijn kids zijn te snel voor mijn MF technieken.)

Wat ik in ieder geval als uitdaging meeneem, is qua diafragma meer out of the box te denken, en ook niet onbelangrijk out of the zolderstudio en into the wild.
Ik ga er mee aan de slag heb nu 3 weken VAKANTIE.

De enige vraag die mij nu nog even te binnen schiet is: kan iemand mij vertellen over het fotograferen tussen F 9-11, is dat dan meer een basis voor studio/flitsfotografie.. ik blijf die verdomde klok horen luiden, al zie ik nu een klein stukje van de klepel

Enne last but not least allemaal  bedankt voor de input. tot zover, want ik verwacht nog veel van dit topic
GR Jeroen

[Vulcan]

Goed en duidelijk verhaal van Ruurd, en een waardevolle extra tip van Mike.
Helemaal ook mijn zienswijze, niks aan toe te voegen. (behalve dat ik behalve de extra IQ van primes toch ook het handige "all-in-one" van zoomlenzen omarm)

Gr. Carel

[asplx]

Nog een tip als je toch, tegen Ruurd uitdrukkelijke verbod   ,

 

zoomlenzen en AF gebruikt: verplaats het focuspunt uit het midden om te vermijden dat het puntje van de neus het doelwit van de AF sensor wordt!

+1

Helemaal mee eens, Mike

Groeten,
Ruurd

[newmikey]

Ik vind dat Ruurd er een uitstekende verhandeling over heeft gehouden met buitengewoon excellente tips, zij het dat ik zijn afkeer van zoomlenzen niet deel. De DA*50-135mm kan een prachtige portretlens zijn en mits je je opstelt op de juiste afstand (zie voorgaand verhaal - niet binnen de prive-zone maar ook niet met contactverlies) "valt" de zoomstand automatisch op de goede plek als je het gezicht inkadert.

Ik ben absoluut géén portretfotograaf - dat kan je wel in mijn galleries zien - als ik iets fotografeer moet het òf dood zijn, òf groen  maar ik lees altijd de tips want de kids moeten toch wel eens op de foto en ik doe ook nog wel eens een klusje voor een artsenblad waar mijn betere helft hoofdreacteur van is.

Nog een tip als je toch, tegen Ruurd uitdrukkelijke verbod  , zoomlenzen en AF gebruikt: verplaats het focuspunt uit het midden om te vermijden dat het puntje van de neus het doelwit van de AF sensor wordt!

[asplx]

Ik maak veel portretten en heb o.m. daar ook de vakopleiding voor gedaan.
Daarbij ben ik erg geïnteresseert in het hoe en waarom van menselijk handelen en dus ook in lichaamstaal.

Wat iemand ook beweert, zijn/haar lichaam zegt de waarheid, omdat je je lichaamstaal niet kunt onderdrukken, zeker niet als je je moet concentreren op andere zaken.

Daarom is communicatie met je model ook zo belangrijk: Je moet aan de lichamsuitdrukking kunnen zien, hoe je model zich voelt.

Verder moet je je camera blindelings kunnen hanteren. En dat is buij de huidige generatie camera's door de uitgebreide rimram en druktoetsjes gewoon moeilijker dan met die recht toe, recht aan toestellen van 2 decennia tetrug.

Immers: de sluitertijdenknop op de ouwe trouwe mechanieke caméra kont draaien tussen 2 uitersten en moest dan weer terug gedraaid worden. _{Nu draai je door tot in het oneindige ne je weet niet waar je zit!!}Gevolg is, dat je aan het aantal klikjes kon tellen, war je met de sluitertijd zit/zat.

Idem dito met je diafragma-waarden. van volle opening naar geheel geloten is een beperkt aantal klikjes.
Beginnen bij volle opening en dan tellen en je zit/zat op de juiste waarde.
Kun je in het pikke donker. En vergeet dat maar rustig op de moderne camera's.

ISO-waarde? Die zat onder een vergrendelbare knop, dus daar bleef je in principe van af.

En dat principe geldt voor iedere mechanische camera: Pentax MX, Spotmatic, LX, Hasselblad, Sinar Technische camera enz.

Maar dat wil niet zeggen, dat een portretfoto maken niet makkelijk is.

Als je je aanleert, om met je fikken van alle knoppen af te blijven en de zaak handmatig instelt, is het al een stuk gemakkelijker.
Als je gemakkelijk met mensen omgaat, heb je de lichaamstaal gauw genoeg door.
Als je je daarbij bewust bent (en daar kun je aan werken) hoe nonverbale communicatie verloopt, dan is het blindelings hanteren van de camera het tweede belangrijke punt.

Ik denk, dat het verhaal wat beladen overkomt, en dat iedereen een heleboel onbewust wel met de inhoud ervan bekend is.
Alleen dat on(der)bewuste paraat krijgen: Dat is de opgave.
De rest komt dan vanzelf.

Succes en laat je vooral niet afschrikken.  

Groeten,
Ruurd

[elshout1958]

Het is een heel verhaal Ruurd, en ik lees er veel zaken in waar je (ik) makkelijk foutjes in kunt maken. Dus dit betekent dat een goede portretfoto maken niet makkelijk is. En ik moet toegeven dat ik de meeste goed gelukte portretten bij toeval heb gemaakt, zonder er goed over na te denken :schaam:. Ik maak wel weinig portretten, maar zal er zeker wat meer over na denken als ik er weer 1 maak.

[asplx]

Nou... hierboven staat veel woorden heel weinig tot niets.

Portretfotografie is in veel opzichten confronterend.
Zowel voor het model m/v, als voor de fotograaf m/v zelf.

Het lukraak schieten met zoomlenze van 0 tot tig mm is inpricipe onzinnig, al heb ik van de hand van Ron erg mooi werk gezien. Eerlijk is eerlijk.

Ik heb daar een andee benaderingswijze in: Wat u niet wilt dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet.
Ga niet te dicht bij iemand staan, zitten enz. en maak de afstand met het model ook niet te groot. Dan ben je het contact met het model kwijt.

Kijk eens gewoon in je directe omgeving, tot hoever je kennissen, vrienden, familieleden kunt en mág benaderen.
En kijk ook eens, wanneer je - op welke afstand - het contact verliest.

Iedereen heeft een zone, waarbinnen niet iederen welkom is. Dat is ongeveer één armlengte.
Op het moment, dat een ongewenst persoon daar binnentreedt, ga jij naar achteren: Je ontwijkt de persoon.
Het is al enkele malen op het forum aan de orde gekomen. Onder "portretten" heb je de meeste kans om hierover iets terug te vinden.

Een portret-lens heeft een zodanige brandpuntsafstand, dat je vanaf die zonegrens een beeldvullen portret kunt maken: Je hebt kontakt met je model, maar treedt de privé-zone niet binnen.
De ideale brandpuntsafstand hiervoor ligt bij APS-c op  ca. 55 mm.
De brandpuntsafstand waarbij het kontakt weer verloren gaat, ligt bij APS-c op ongeveer 80 - 85 mm

Maar er is meer...

Iedere soort objectief heeft bepaalde eigenschappen.
Een groothoek heeft een grote openinghoek.
Heeft ook een - voor de meeste mensen - grote scherptediepte.
Maar het ook een bepaalde vertekening.
Een groothoek objectief trekt beelden U I T  E L K A A R: wat vooraan in beeld komt wordt GROOT afgebeeld, wat verder naar achter in beeld komt, wordt veel kleiner afgebeeld. Fotografeer een schip van onder de boeg op deze manier en de boeg hang over je heen. Dit effect staat dan ook bekend onder de naam: Boegefect.
De grote voeten op het strand worden op deze manier gefotografeerd.  

In de portretfotografie betekent dit, dat bolle wangen hamsterwangen worden, een spitse neus een Pinnokkio-neus wordt.
Ruzie met model is verzekerd, als je dit doet.  

Omgekeerd trekt een teleobjectief alles lineair naar je toe: De afstand tussen jou en je model wordt kleiner, maar alles aan het model wordt ook platter. Een model met kleine borsten maak je niet blij, als je met een 250 mm kanon zo fotografeert. Heeft het model een zgn. mopsneus, dan vraag je je met zulk een objectief af, waarom ze een wrat boven haar mond heeft... Ook nu: Ruzie verzekerd.

Daarom kom ik nu even terug op het begin van mijn verhaal:
Het is voor zowel het model m/v als voor de fotograaf m/v een zeer confronterende manier van bezig zijn.
Je moet je volkomen bewust zijn, waarom je een foto van dát model op díe manier en met dát objectief neemt.
En hoe jij het zou vinden, als er verkeerd gekozen werd.

Een ander deel is de toegepaste scherptediepte.
De mooiste scherpte ontstaat in het algemeen bij een diafragma-waarde tussen 5,6 en 8.
Alle wratjes, pukkeltjes, moedervlekken, sinaasappelhuiden komen dan ook perfect tot leven.
En dat is ook weer niet gewenst. _{Het is ook nooit goed...}
Om dit soort oneffenheden wat te verdoezelen, maken we gebruik van de lensfouten en vergroten we de diafragma-opening tussen 4 en 6,3.
Maarrr.....
Waar moeten we op scherptellen...
De foto van Heline's dochter is mooi te zien wat er verkeerd ging: het scherptepunt lag te ver naar voren, waardoor de beugel in de mond de aandacht ging trekken - erger nog: opeiste. Heel jammer, want verder was er weinig op de foto aan te merken.

En ook nu weer de confrontatie met jou zelf: Als jij iemand tegemoet gaat, waar klijk jij dan het eerste naar?
Hoe weet jij, of iemand links of rechts gaat passeren of recht op je afkomt?

Door oogkontakt... met je ogen tast je de bedoeling van de tegenenligger af...

Daarom moet in een portretfoto de ogen scherp zijn.
En nu kun je in een fotografische conflictsituatie terecht komen:
Om het model te isoleren heb je een grote diafragma-opening nodig.
Om beide ogen scherp in beeld te krijgen, moet bij een zijdelingse benadering van je model,
je diafragma gaan knijpen !!!
En misschien wel verder dan 5,6 of 6,3.

Daar gaat je bokeh....  
Daar liep Jeroen gistermiddag dus tegen aan....

En als je nu dacht, dat dit het was.....  :evil: :evil:

Nee dus.

Ik heb al vaker gezegd, geen liefhebber van zoomlenzen te zijn. Dat is mijn keuze
En daar mag iedereen mee doen wat ie wil.

Ik heb ook al eens geschreven, dat een zoom-objectief met een bereik van 19 t/m35 mm, zoals ik dat heb, en alleen ingesteld op de hele mm's, 17 verschillende brandpuntsafstanden kent met ca 12 diafragmaopeningen.
Dat zijn 204 verschillende instellingen van één objectief, die invloed hebben op de kwaliteit van jouw portret.

Sterkte.

Op de K10D => APS-C, gebruik ik tot nu toe alleen de 50 mm, de 55 mm en de 85 mm voor portretten.
Binnenkort gaat ook de 58 mm in gebruik _{en zit er nog een gat tussen de 65 mm en 77 mm}.

Wetende, dat de qua schertpe ideale diafragma-opening op f/8 ligt én wetende, dat de grootste opening varieert van 1,4 tot 3,5, én uitgaande van 7 objectieven, hoef ik slechts 7 x 12 instellingen te kennen (uitgaande van f/1,4, terwijl maar één objectief dat heeft !) om te weten, met welk objectief ik welk effect bereik.

Ik hoop, dat het niet iedereen is gaan duizelen. Al hoewel ik me dat wel kan voorstellen.
Lees en herlees het en vraag, vraag vraag....

Ook over de objectieven, want als je weet waar je naar moet zoeken en uitkijken, kom je op Marktplaats ongelooflijk mooi spul tegen voor weinig geld.
En kijk vooral bij TKA en Tips voor (fotografie gerelateerde) aanbiedingen...

Groeten,
Ruurd

[Anvh]

Ik hou juist van die onscherpte dus ik zit meestal op de f/2.8 met de DA*50-135 of de DFA100... nu ik er zo over nadenk is f/5.6 misschien het hoogste wat ik ooit met deze lenzen heb geschoten op macrofotografie na dan.

[RonHendriks]

Tsja dat is een mooi breed onderwerp. Je kunt natuurlijk tussen 14mm en 250mm in brandpunt portretten maken (is mijn bereik).

Hoe langer het brandpunt, hoe meer je je onderwerp kunt isoleren van de achtergrond met geknepen diafragma. Een andere mogelijkheid is om isolatie te bewerkstelligen door te werken op de kortst mogelijke scherpstel afstand van je lens. Of door te zorgen dat er achter je persoon een ruime afstand is tot het volgende.

Vertekening, namelijk elk brandpunt, en soms ook de kwaliteit van de lens heeft zijn eigen vertekening. Onder de 40mm gaat het een beetje spitsig in het gezicht worden, terwijl boven de 85mm het al vlug wat platter en breder wordt. Daar zijn dus ook keuzes voor te maken.

Met f1.4 kun je prachtige en ook scherp ogende portretten maken, maar wel spelen met je scherptepunt en dat kan ook met f14 of zo.