Nog een paar dingen.
Ten eerste: als alle moslims zo zouden denken als de mensen die deze aanslag hebben gepleegd, ben ik er vrij zeker van dat ik al het loodje had gelegd.
Maar: er zijn enquêtes gehouden onder moslims met vragen over bvb 9/11, met niet altijd, laten we maar zeggen, westers-georiënteerde uitkomsten. Maar die mensen zijn er wel, en die gaan ook nergens heen. Ze hebben hun gedachten, waar wij misschien wel heel gek (en geschokt) tegenaan kijken, maar dat maakt ze niet per sé minder waard. De vraag is wat mij betreft waarom ze zo denken. Het is dan ook de kunst om zonder oordeel in dialoog te blijven (of te geraken). We begrijpen elkaar in deze wereld zo vaak nog niet, maar we zitten toch allemaal op die bol onder onze voeten. Dus hoe willen we dan leven? Dat is ook verantwoordelijkheid.
Dan nog iets anders over de vrijheid van meningsuiting. Ik heb het even op moeten zoeken, maar in België en Nederland is het bagatelliseren, ontkennen of goedpraten van de Holocaust verboden. Dus blijkbaar mogen we wel van alles zeggen over moslims en hun achterlijke cultuur, etc., maar niet over onze eigen cultuur? Hoe zit dat dan? Is onze persoonlijke vrijheid wel zo groot als we denken?
Juist daarom is die dialoog zo belangrijk. Niet iedereen in de wereld denkt zoals wij dat doen.